ทำไมเราจึงควรใช้ตัวเหนี่ยวนำในวงจร ?

ฟังก์ชั่นพื้นฐาน: การกรอง, การแกว่ง, การหน่วงเวลา, บาก, ฯลฯ

ข้อความที่ชัดเจน: "ผ่านกระแสตรง แต่ต้านทานกระแสสลับ"
คำอธิบายโดยละเอียด: ในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ ขดลวดเหนี่ยวนำจะทำหน้าที่จำกัดกระแสไฟฟ้ากระแสสลับ สามารถสร้างวงจรไฮพาสหรือโลว์พาส วงจรเฟสชิฟต์ และวงจรเรโซแนนต์พร้อมตัวต้านทานหรือตัวเก็บประจุ หม้อแปลงสามารถทำการเชื่อมต่อ AC, การแปลง, การแปลงกระแสผันแปรและอิมพีแดนซ์ ฯลฯ
รู้จากค่าความเหนี่ยวนำ XL=2ÏfL ยิ่งค่าความเหนี่ยวนำ L มากขึ้นและความถี่ f ยิ่งสูง ค่าความเหนี่ยวนำก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ขนาดของแรงดันไฟฟ้าคร่อมตัวเหนี่ยวนำเป็นสัดส่วนกับตัวเหนี่ยวนำ L และยังแปรผันตามความเร็วการเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน â³i/â³t ความสัมพันธ์นี้สามารถแสดงได้ด้วยสูตรต่อไปนี้:
ขดลวดเหนี่ยวนำยังเป็นองค์ประกอบเก็บพลังงาน เก็บพลังงานไฟฟ้าในรูปของแม่เหล็ก พลังงานไฟฟ้าที่เก็บไว้สามารถแสดงได้ด้วยสูตรต่อไปนี้: WL=1/2 Li2
จะเห็นได้ว่ายิ่งค่าความเหนี่ยวนำของขดลวดมากขึ้นและการไหลที่มากขึ้น พลังงานไฟฟ้าก็จะยิ่งเก็บไว้มากขึ้นเท่านั้น
บทบาททั่วไปของตัวเหนี่ยวนำในวงจรคือการสร้างวงจรกรอง LC ร่วมกับตัวเก็บประจุ เรารู้อยู่แล้วว่าตัวเก็บประจุมีความสามารถในการ "บล็อก DC และผ่าน AC" ในขณะที่ตัวเหนี่ยวนำมีหน้าที่ "ผ่าน DC และบล็อก AC" หากกระแสไฟตรงพร้อมกับสัญญาณรบกวนจำนวนมากถูกส่งผ่านวงจรตัวกรอง LC (ดังแสดงในรูป) จากนั้นตัวเก็บประจุจะใช้สัญญาณรบกวน AC ในรูปของความร้อน เมื่อกระแส DC บริสุทธิ์ผ่านตัวเหนี่ยวนำ สัญญาณรบกวน AC ในนั้นจะกลายเป็นการเหนี่ยวนำแม่เหล็กและพลังงานความร้อน และความถี่ที่สูงกว่าจะเป็นอิมพีแดนซ์ที่เหนี่ยวนำได้ง่ายที่สุด ซึ่งสามารถยับยั้งสัญญาณรบกวนความถี่ที่สูงกว่าได้
วงจรกรอง LC
ตัวเหนี่ยวนำในส่วนแหล่งจ่ายไฟของแผงวงจรโดยทั่วไปทำจากลวดเคลือบที่มีความหนามากพันรอบแกนแม่เหล็กกลมที่เคลือบด้วยสีต่างๆ และมักจะมีตัวเก็บประจุอลูมิเนียมอิเล็กโทรลีติคตัวกรองทรงสูงหลายตัวอยู่ใกล้ๆ ทั้งสองประกอบกันเป็นวงจรกรอง LC ที่กล่าวถึงข้างต้น นอกจากนี้ แผงวงจรยังใช้ "สายงู + ตัวเก็บประจุแทนทาลัมชิป" จำนวนมากเพื่อสร้างวงจร LC เนื่องจากสายงูพับไปมาบนแผงวงจร ซึ่งถือได้ว่าเป็นตัวเหนี่ยวนำขนาดเล็ก